Η τριανταφυλλένια πολιτεία

Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία

20/12/2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=fuchsia][B]Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ[/B][/color]

[color=purple][B]Μέσα σε αυτόν τον άδικο και σκληρό κόσμο, υπήρχε θαμμένη μια μικρή τριανταφυλλένια πολιτεία. Κατοικούσαν νεράϊδες, μικροσκοπικοί χαρούμενοι νάνοι και καλόκαρδα ξωτικά που ήταν γλυκοί σαν άγγελοι. Η πολιτεία εκείνη ήταν ένας επίγειος παράδεισος, διότι υπήρχαν πελώριοι πολύχρωμοι κήποι με κύρια λουλούδια τα λευκά, τα ροζ και τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Οι νεράϊδες κρατούσαν ποτιστήρια χρυσά περίτεχνα σκαλισμένα και πότιζαν τα λουλούδια με το αθάνατο νερό που υπήρχε άφθονο στη λίμνη των θαυμάτων, της ευτυχίας και της νιότης. Πεταλούδες πετούσαν ψηλά στον γαλάζιο ουρανό και στόλιζαν τα μακριά κυματιστά μαλλιά των νεραϊδών. Όσοι έπιναν από αυτό το νερό είχαν καλοτυχία, θεραπεύονταν από ανίατες ασθένειες και δεν γνώριζαν ποτέ το θάνατο. Οι νάνοι κρατούσαν κλαδευτήρια που έκοβαν τα ζιζάνια και τους άγριους θάμνους που ξεφύτρωναν απρόσκλητα στο κήπο. Φορούσαν πράσινα μυτερά καπέλα, στολή που θύμιζε ασήμι και καλογυαλισμένες μαύρες μπότες. Ξυπνούσαν πριν το χάραμα της αυγής και σφύριζαν ανέμελα καλημερίζοντας τους περαστικούς. Τα ξωτικά δεν έμοιαζαν με τους αντιπαθέστατους καλικάντζαρους, αλλά είχαν τη μορφή αγγέλων με άσπρους χιτώνες και χρυσά φτερά φορώντας φωτοστέφανα. Είχαν μια ουράνια, εξωτική ομορφιά και ήταν φρουροί αυτής της ονειρικής πολιτείας. Τα όπλα τους δεν ήταν τα σπαθιά, ούτε τα τόξα με τα βέλη στις φαρέτρες, αλλά η αγάπη και η καλοσύνη.
Κάποτε φουρτούνιασε πολύ άγρια η θάλασσα σηκώνοντας παλιρροιακά κύματα που βύθισε τη τριανταφυλλένια πολιτεία. Αργότερα με έναν δυνατό θαλάσσιο σεισμό βγήκε και πάλι στην επιφάνεια όπου καταστράφηκε τελείως. Οι σπόροι όμως των λουλουδιών άντεξαν στην αλμύρα και έπεσαν ξανά σε εύφορα εδάφη και με τη βροχή καλλιεργήθηκαν ξανά. Οι πρώην κάτοικοι πνίγηκαν στα βάθη της θάλασσας αλλά οι ψυχές τους φτερούγισαν στην ελευθερία και μεταφέρθηκαν σε έναν άλλο καλύτερο κόσμο…εκεί που γίνονταν πια μόνο θαύματα και τα όνειρα, οι προσδοκίες γίνονταν απτή πραγματικότητα… Δεν υπήρχε πια πόνος στις καρδιές τους και τα τριαντάφυλλα αρωμάτιζαν τις ζωές τους…τα δάκρυα είχαν πια εξαλειφτεί και επικρατούσε για πάντα η αγάπη…[/B][/color]


[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.

Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2009