Του Μήτσου η μύτη

Δημιουργός: JINO.X

...καλαματιανός ανεβατός με γλάσσο παπαρούνας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του Μήτσου η μύτη εκάθουνταν
Πάνω από το μουστάκι
Έστριβε προς τα πέλαγα
Κι εσφύριζε λιγάκι
Με οχτώ πτυχία ωριλά
Στη μείζων κλίμακα του λα

Ο θρύλος λέει πως κάποτες
(προ αμνημονεύτων χρόνων)
Παράλληλη προς τες γνωστές
Γραμμές των ορυζώνων
Είχε μια αγέρωχη κοψά
Κι απ’ τα ζερβά κι απ’ τα δεξά

Δεν ήτο μετά του πατρός
Πρόδηλη η ομοιότης
Στην κολυμβήθρα εθαύμασαν
Κι ο διάκος κι ο δεσπότης
Στη θέα των αγλαών ανθών
Και ερίγησαν αναφανδόν

Μεγάλωνε με τον καιρό
Κι ο Μήτσος και η μύτη
Κι ευθέως κι αναλογικώς
Ο ορμή στο φίκι φίκι
Κι όλο απορούσε ο πατήρ
Πόθεν τοιούτος χαρακτήρ

Τη γνώριζαν από μακριά
Την κόψη των ρωμαίων
Κι ο Μήτσος πρώτος στο χωρίο
Πτωχός μεν αλλά λέων
Καμάρωναν κι οι κοπελιές
Τη μύτη κάτω απ’ τις ελιές

Πέρασαν χρόνοι δίσεκτοι
Κι ήρθε αποφράδα μέρα
Γαμπρός να πάει στην εκκλησιά
Να του φορέσουν βέρα
Κι όλες ζηλέψαν τη Μαριώ
Δεν πήρε μύτη μα θεριό

Αν ζήσανε αυτοί καλά
Μόνο αυτοί το ξέρουν
Μα έγινε μόδα στο χωριό
Κι όσοι μυτόγκες φέρουν
Κορδώνονται προφίλ κι ανφάς
Και τύφλα νά ‘χει κι ο Ρουβάς

Το νόημα είναι σαφές
Κι η κεντρική ιδέα
Αν έχεις μύτη διάβαινε
Μόνος ή με παρέα
Κι αν είσαι λίγο Συρανός
Μέγας θα γίνεις και τρανός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2010