ευτυχώς

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

νιώθω σαν ξένος μες στο ίδιο μου το σώμα
δεν είμαι εγώ το είδωλο τούτο στον καθρέφτη
εγώ είχα της αυγής στα μάγουλα το χρώμα
κι είχε στα μάτια μου όλη θάλασσα χωρέσει

νιώθω η βροχή που πέφτει να με παρασέρνει
στην κοίτη μέσα του καιρού, θολό ποτάμι
μα να επιβιώνει ο νους μου καταφέρνει
με την ιδέα σ’ ένα πέλαγος πως φτάνει

νιώθω πως δε με νιώσανε ποτέ οι ανθρώποι
φταίω κι εγώ που σε βυθό, κλειστό είμαι στρείδι
σε ερειπωμένο αρχαίο ναό η ψυχή μετόπη
την πτώση ξέρει πια , δε θα την αποφύγει

μα ευτυχώς που είσαι κι εσύ και το αντέχεις
να μ’ αποδέχεσαι όπως είμαι, όπως γερνάω
π’ ανέχεσαι να μ’ έχεις μα και να μη μ’ έχεις
τη μια να φεύγω και την άλλη να γυρνάω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-01-2010