Ανάμεσα στα ανάγλυφα στήθη σου

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχασα τις μελωδίες...
τα βράδια που νανουρίζονται χωρίς όνειρα...
εγώ ψάχνω...
στις νεκρές πλατείες...
μυρίζω τ' αποτυπώματά τους...
έχουν κλαδέψει στο πέρασμά τους όλες τις ευωδιές...
οι ήχου σπασμένοι στα βρώμικα παρτέρια...
ανακατεμένοι με τα σκουπίδια...
ανιχνεύω με τα δάχτυλα το χώμα...
σκληρό κι απροσπέλαστο...
χτισμένο με δόκανα απ' τις σκέψεις τους...
ματώνουν οι παλάμες...
οι ρίζες ρουφούν λαίμαργα την ζωή μου...
αγχόνες σκληρές ασφυκτιούν τον λαιμό μου...
κόβεται η ανάσα...
κι εγώ θέλω να τραγουδήσω στ' άγνωστο όνειρο...
ξαπλωμένος κάτω απ' το υγρό φεγγάρι...
θλιμμένο γεμίζει τα μάτια μου με το αμυδρό του φως...
κυλώντας το δάκρυ του με το δικό του...
του ξεφεύγουν μερικές κραυγές...
πόνου...
θλίψης...
χαμηλώνει μια υπό-σχέση στην μνήμη μου...
κάπου υπάρχει ένας κόκκος χρυσός...
δεν πωλείται ψιθυρίζει...
παραχωρείται στις ψυχής το κενό...
κι εξακολουθώ να ψάχνω...
ποτίζοντας τα στεγνά παρτέρια...
με αίμα καυτό...

...


Θα με οδηγήσει μου φώναξε...
στο ταξίδι που θ' ανακαλύψω το φως...
κι εγώ εξακολουθώ να οργώνω...
χαράζοντας τα αποτυπώματα...
εγκλωβισμένος στις αποπνικτικές στοές...
κάπου στα στεγανά τοιχώματα θα σε συναντήσω...
ξεγελώντας την σχισμή που χωρίζει τις ανάσες μας...
Τότε...
θα σε αγγίξω...
ταξιδεύοντας στις αρτηρίες σου...
ξεκλειδώνοντας τα πύρινα χείλη σου...
εισχωρώντας στους ιστούς σου...
φτερουγίζοντας στις αισθήσεις σου...
εκεί θα χαθώ...
μέσα σου...
σαν όνειρο...
κι ανάμεσα στα ανάγλυφα στήθη σου...
θα φωλιάσω το άβατο της ζωής μου...
θα στην χαρίσω για το δικό σου όνειρο...
που σφίγγεις στις στεγνές παλάμες σου...
θα αφεθώ στην μορφή σου...
λάφυρο ταπεινό...
για το δικό μας ταξίδι...
κοινό κι αδιάβλητο...
κόντρα στο χάος που διαλαλούν...
στ' απέραντο τους κενό...
Ψυχή μου Εσύ...
***
Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2010