Νερβάλ_επιταφιο

Δημιουργός: DETOBON

Προσωπική μετάφραση από τα γαλλικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Gérard DE NERVAL (1808-1855)/ Ζεράρ ντε Νερβάλ [/B]



[B]Επιτάφιο[/B]


Ήταν καμιά φορά πουλί που κελαδάει,
Συνέχεια ερωτευμένος και πολύ στοργικός,
Και πότε πότε ήταν και μελαγχολικός –
Όταν άκουσε κάποιον στη θύρα να χτυπάει.

Ήταν ο Χάρος ! Τού’πε ένα λεπτό να σταθεί
Για ν’αποτελειώσει το στερνό του ποιήμα
Κι έπειτα πήγε με σταθερό ένα βήμα
Στου κυβουριού την κλίνη απλώς να ξαπλωθεί.

Πολοί τον θεορούσαν μέγα τεμπελχανά,
Στέγνωνε η μελάνη στην πένα του συχνά,
Τά όνοιρά του όλα μείνανε στο χαρτί∙

Και όταν ήρθ’η ώρα και κίνησε σιγά
Για το στερνό ταξίδι, έναν χειμών’ αργά,
Φεύγοντας μουρμούριζε : « Γιατί ήρθα εδώ; Γιατί;»

(1877)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2010