Πόσα με ξέχασαν

Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ

Λείπεις...μόνο αγάπη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εδώ ζητάω να ριχτώ ξανά
στα υψίπεδα που δεν στεγνώσαν ακόμα
στην τυραννισμένη ανηφοριά που φλεγόμενη πάει...
στου τρελού το βήμα που βγάζει πάντα σε φως ...

Κυριακή πρωί, η ομίχλη παρελθόν
τον βρήκα τελικά τον δρόμο.
Τον βρήκα?
Κατόρθωσα να ανοίξω βήμα ,
ανέβηκα ένα προς ένα τα σκαλοπάτια
στάθηκα λίγο στη σιγή του πρωινού
πόσα θυμήθηκα ,πόσα με ξέχασαν ...
γεγονός : έκλαιγα λέει στην ποδιά της
μάνας μου , Μάιος του 92 ...
Μη φύγεις, μη ...Μη , δεν το αντέχω
Παιδί μου , παιδάκι μου μικρό ....
πως έσφιξες τα δόντια , κουράγιο και κουράγιο
δάκρυα νεκρά , μάτια του τρόμου
της φυγής παιδιά.
Δυο χρόνια πέρασαν ...

Κατόρθωσα να ανοίξω βήμα ,
ανέβηκα ένα προς ένα τα σκαλοπάτια
στάθηκα λίγο στη σιγή του πρωινού
πόσα θυμήθηκα ,πόσα με ξέχασαν ...
εσύ θεά της δύναμης , τρεκλίζοντας
πως τα κατέβηκες ...τότε ...
σε τράβαγα απ΄ την φούστα , με φίλησες
στο μέτωπο ....
Δυο χρόνια πέρασαν ... για να σε δω...

Άστραψαν τα μάτια του καημού
γέλασες έμαθα πρώτη φορά
στα τόσα χρόνια, ξέμαθαν τα χείλη σου
το γέλιο ...
ξέμαθε η ψυχή το χάδι ...το χάδι σου,
που πείνασα που δίψασα .

Πόσα με ξέχασαν ...
Έκλεισα την πόρτα , ένα σπασμένο
τζάμι μυρίζει εγκατάλειψη ...
φωτογραφία στο κομοδίνο
τροχός σταματημένος σε κείνα
τα Χριστούγεννα του θάμπους

Τα μάτια στάθηκαν στην πλάκα ,
σπασμένο μάρμαρο στα σκαλοπάτια ...
εκεί στο ανάμεσό πως φύτρωσε κλωνί ?
Σαν του κεριού την φλόγα και με ζέστανε ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2010