Το λαγούμι της σιωπής

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νερό ο χρόνος που κύλησε
σαν από αέρινα δάχτυλα
στόμα πικρό ποιο με φίλησε
νύχτα, και γεύτηκα βάσανα
μετά σιωπή. ποτέ δεν ξαναμίλησε

να ξύπναγα ήθελα πρωί
ώρα που ο ήλιος ανατέλλει
να βάψω στην ανατολή
σώμα που χρώμα θέλει
από το σκούρο γκρίζο για να βγει

Κρασάκι η μνήμη σου κόκκινο
νικάει το αμάθητο θάρρος μου
κάτω το χώμα είναι μπόσικο
και δεν αντέχει το βάρος μου
κι ο χρόνος σα νερό με πίνει βρόχινο

σε δέσμη ανέσπερου φωτός
το σώμα απόψε θα τυλίξω
για να θαμπώσω τον καιρό
λίγο να προχωρήσω
απ' το λαγούμι της σιωπής να βγω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2005