Φωτιά

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έξω από το τζάμι συνθλίβεται η πραγματικότητα από το όνειρο.
Παρατημένες σύριγγες στο κατώφλι, εικόνα θαμπή.
Ένα θέατρο ξεχασμένο σε ένα προάστιο κακόφημο.
Και βρέχει, όλο βρέχει, συνέχεια βρέχει, γιατί βρέχει;

Χτυπούν την πόρτα μου πρόσωπα χαμογελαστά,ανήσυχα,περίεργα
λευκά,γκρίζα,μαύρα
σαν ακούω το δάχτυλό τους να ακουμπά το κουδούνι
στρίβω το κεφάλι μου,κοιτάζω την πόρτα
και αναρωτιέμαι αν πρέπει να τους αφήσω στη βροχή
ή να τους βάλω μέσα, να τους δώσω σάρκα εκ της σαρκός μου
και αίμα από το αίμα μου, το αίμα μου, ποιο αίμα μου;

Έξω οι ήλιοι σβήνουν και τα φεγγάρια τραγουδάνε ρέκβιεμ
μονάχα λύπη ζωγραφίζει ο τρελός αρτίστας από το απέναντι διαμέρισμα.
Καπνός και λάσπη και φωνές και δάκρυα και απογοητεύσεις
και ένα συνοθύλευμα τύψεων, ένας κυκεώνας οδύνης.

Μα εμένα δεν με νοιάζει,έχω κάψει το ημερολόγιό μου
και τις παλιές μου φωτογραφίες
να μην θυμάμαι πια το παρελθόν,την οικογένεια,τους φίλους
τη σιωπή, τον έρωτα
άναψα μια φωτιά
και καίω τη ζωή
με όλα τα κακά
και τα καλά της
με το κάθε "κάτι" και το κάθε "τίποτα"
που μου πρόσφεραν απλόχερα οι άνθρωποι.

Άναψα στο πάτωμα μια φωτιά
και καίω τους φίλους μου και τα όνειρά μου.

Τα όνειρά μου, κάποια όνειρά μου, ποια όνειρά μου;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2010