Μέχρι τα αστέρια

Δημιουργός: martin luther, Athina-Queen

γιατί η αγάπη θέλει αλήθεια!!!! και τότε φτάνει εως εκεί ψηλά!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια στάλα βροχής χτυπά τα παράθυρα
και μπαίνει ο άνεμος στης καρδιάς τα πεντάθυρα,
φυσάει και κρυώνω και κουλουριάζομαι
σαν αίλουρος τρέχω και κάτω σωριάζομαι.

Μοιάζει καρυδότσουφλο η καρδιά μου στον άνεμο
ψάχνω λιμάνι να βρω ένα απάνεμο,
δεν έχει καράβι γιαυτό το λιμάνι,
και πόνος με πιάνει.

Ανοίγω τα χέρια σε μια αγκαλιά,
μα περιστέρια με παίρνουν μακριά,
μου λένε καρδιά μου πως πρέπει να αξίζει,
την ψυχή, να μην χαραμίζει.

Μια στάλα βροχής χτυπά τα παράθυρα,
που έμειναν άθυρα,
πως μοιάζει η αγάπη κοιτώ απο μακριά,
μα ξέρω με πλοίο πως θάρθει εκείνη σιμά!!!!

Ανοίγω τα χέρια και πιάνω αστέρια,
του απέραντου έρωτα, νυχτέρια
μου λένε καρδιά μου πως πρέπει να αξίζει
και εδώ εως τα σύννεφα ψηλά, να ανεμίζει.

και τότε ας ανθίζει!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2010