Ντόνα Ελβίρα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ντόνα Ελβίρα - ανάλυση χαρακτήρα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ντόνα Ελβίρα - ανάλυση χαρακτήρα</b><p>Δημιουργός: daponte, <i>Σταύρος</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Πλησιάζοντας στο τέλος της όπερας, λίγο πριν την κορύφωση του δράματος, εισβάλλει στη σκηνή η Ντόνα Ελβίρα ανάμεσα στον Ντον Τζοβάννι και τον Λεπορέλλο.<br />
Οι τρεις αυτοί χαρακτήρες συναντούνται επί σκηνής, για τελευταία φορά όλοι μαζί, στη Δεύτερη Πράξη, στη διάρκεια του δείπνου του Ντον Τζοβάννι και λίγο πριν τη μοιραία κατάληξη:>>><br />
[B]http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=123295[/B]<br />
Σε αυτή τη σκηνή η Ντόνα Ελβίρα έχει ξεχάσει το μίσος της και την επιθυμία για εκδίκηση για τον Ντ. Τζ. και τον ικετεύει, γονυπετής, όχι να γυρίσει κοντά της, αλλά να αλλάξει ζωή, για να αποφύγει την ουράνια τιμωρία (την  οποία έχει προμαντέψει στο μονόλογό της  " Mi tradi, quell' alma ingrata" >>> <br />
[B]http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=120532[/B]<br />
Η προηγούμενη αμφιθυμία της απέναντι στον άνδρα που την πρόδωσε έχει δώσει τη θέση της σε ένα ξέσπασμα αγάπης.Δεν είναι πια μια οργισμένη μαινάδα , είναι μια ερωτευμένη γυναίκα, με την καρδιά γεμάτη οίκτο για τον αγαπημένο της, μολονότι εκείνος ούτε πριν , αλλά ούτε και τώρα, συγκινείται από τα αισθήματά της, την κοροϊδεύει ασύστολα, και ήδη την έχει ξεγελάσει και εγκαταλείψει στο παρελθόν.<br />
Η ψυχολογία της Ντόνα Ελβίρας θυμίζει το λεγόμενο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», όπου άτομα που βρίσκονται σε μια σχέση εξουσίας και φόβου συχνά δημιουργούν συναισθηματικούς δεσμούς με το άτομο που τα κακοποιεί συναισθηματικά, σωματικά, ή πνευματικά[I](ηονομασία προέρχεται από το φαινόμενο που παρατηρήθηκε το 1973 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, σε ομήρους μιας τραπεζικής ληστείας. Οι ληστές κράτησαν έξι ημέρες σε ομηρία τους εργαζόμενους της τράπεζας. Σε αυτή την περίπτωση τα θύματα της ομηρίας δημιούργησαν συναισθηματικό δέσιμο με τους θύτες τους, τους οποίους έφτασαν να υπερασπιστούν μετά την απελευθέρωσή τους.)[/I]<br />
Η προσπάθειά της, ωστόσο, ν' αλλάξει τη μοίρα του Ντ. Τζ. πέφτει στο κενό και η κραυγή της μπροστά στο θέαμα του "Πέτρινου Καλεσμένου" προοιωνίζει το επερχόμενο τρομακτικό φινάλε...<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-02-2010</td><td valign=top></td></table><br />