Εις μάτην

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι κάτι τέτοιες ώρες
που θέλω τόσο πολύ να γράψω
και όλο το ποτάμι, τον κυκεώνα αυτό
του πόνου και της χολής
να τον καταστρέψω μέσα από τις λέξεις
σαν σφαίρα που καταλήγει στο στήθος,στην καρδιά.

Μα τα χέρια μου αιμορραγούν και τα μάτια μου δακρύζουν
και αρπάζουν φωτιά τα χαρτιά και οι πένες και η ίδια η ζωή
και όλα αυτά τα πράγματα που με λυπούν κάθε ασήμαντη μέρα
είναι ασυνάρτητα,χωρίς συνοχή, χωρίς υπόσταση και υφή
και οι λέξεις υποκλίνονται μπροστά τους
από φόβο
από δέος
από αιδώ;

Είναι κάτι τέτοιες ώρες που εσύ έχεις ήδη φύγει
μα άφησες, ίσως επίτηδες, την πόρτα μισάνοιχτη.
Και δεν είναι που μ' ενοχλεί που έφυγες χωρίς να πεις λέξη
είναι που άφησες την πόρτα μισάνοιχτη
μια ακόμη πύλη με το παρελθόν
μια ακόμη μέρα στα αζήτητα
μια ακόμη ώρα που οι ουρανοί δεν θα μου δώσουν πίσω
ένα ακόμη λεπτό που η ποίηση δεν εξαργυρώνει.

...Και όλο αυτό το παρελθόν που μέσα μου ξυπνά,φλέγεται,επαναστατεί
και λαχταρά να απογκιστρωθεί από δεσμά που το αιχμαλωτίζουν
συνθλίβει τις λέξεις, το λέγειν, την τέχνη.Και έχει τη γεύση του θανάτου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2010