21-3-10

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα σύννεφα μιλούν μες τις ψυχές μας
Τα όνειρα κυλούν απ’ τις πληγές μας
Και του χορού η σφαίρα ξεκινάει
Στην προδοσία άνοιξε τον δρόμο που πονάει

Η μυρωδιά του σκότους σε ξυπνάει
Και σε τρομάζει η κραυγή του μίσους που γελάει
Στο παιδικό σου ψέμα ξεκουράσου
Είναι βαρύς ο θάνατος που έρχεται ετοιμάσου

Ο πόνος που μοιράστηκε στα δύο απλά πονάει
Μα θάνατο η μοναξιά χωρίς φραγμούς σκορπάει
Αφύπνιση πως θα ‘ρθει μην πιστέψεις
Διαλέγεις τον μονόδρομο που ξέρεις δεν θα αντέξεις

Παλεύεις χρόνια αυτό το φως
Να βρεις που σε σκοτώνει
Να πέσεις πάνω του με ορμή
Μα αντί να καίει παγώνει

Παγώνει όλες τις στιγμές
Σ’ αφήνει να ξεχάσεις
Του ουρανού τις μυστικές
Τις πόρτες να περάσεις

Αγάπησα σε μια στιγμή
Και έζησα για πάντα
Και την ψυχή μου να σωθεί
Παλεύω τόσα βράδια

Θέλοντας πάντα να χαθεί
Στο όνειρο που ξέρει
Και αιώνια να ξεχαστεί
Στης λησμονιάς τα μέρη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2010