20.37'50'22/3/2010 - Μώβ μαντήλι 23.30'15' 22 Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info 20.37΄50΄΄22/3/2010
Από βραδύς μου μήνυσαν πρωί να περιμένω
πως χάνεται ο Ήλιος μου κι αυτός ο Ουρανός μου
και το κακό που ήτανε στα τάρταρα κλεισμένο
λευτέρωσαν οι πράξεις μου να γίνει παιδεμός μου
κι άλλα πολλά μου μήνυσαν με αγγελιοφόρους
κακότροπους και είρωνες και με χαιρεκακία
κι αφού πρώτα ξεπούλησαν το δίκιο μου σ’ εμπόρους
της κόλασης και άρχοντες δούλους στην αδικία
γαυγίσανε και χύσανε με πάθος την χολή τους
μα δεν υπολογίσανε την ράτσα της φυλής μου
που θέλανε να κάνουνε στα πόδια τους χαλί τους
κι ομόκλινή τους θέλανε κι ετούτης της καλής μου
το σώμα της για τρόπαιο και γδικιωμού μανία
έτσι κι αυτοί λιγώνονταν μα κι έτσι θα ξεμείνουν
κι όπως όλοι οι βλάστημοι σαν συναντούν αγνεία
παρέα με το πάθος τους μονάχοι θ’ απομείνουν
για ‘ναι το σώμα της αυτό φειαγμένο από Ήλιο
και εκκλησιές και πέλαγα κι όγκους βουνών αγίων
και η ψυχή της θάλασσα γλώσσα Θεών ειδύλλιο
ύμνος Μουσών αθάνατος ουράνιων κι επιγείων
κι ο Ουρανός κι ο Ήλιος μου δεν μοιάζει τους δικούς τους
που ‘ναι φτωχοί ‘πο έρωτα και άδειοι από χρώμα
κι αντανακλούν την πίκρα τους κι αυτούς τους εαυτούς τους
μα ‘ναι κι οι δυό αθάνατοι, γένους, ψυχή και σώμα……
23.30΄15΄΄ 22/3/2010
Το μωβ βαθύ μαντήλι σου στον άσπρο σου λαιμό σου
παντιέρα που σειότανε στου άνεμου την ρότα
έτσι καθώς ροβόλαγες με το ποδήλατό σου
στης κατηφόρας το στενό κι ήσουν ξανά σαν πρώτα
μια ηλιαχτίδα όνειρο μια φλόγα κι ένας ήλιος
και αστραπή που πέρναγες από την γειτονιά μου
και ξύπναγες τα πάθη μου και ξέσπαγε εμφύλιος
βαθειά μέσα στο είναι μου και στην τρελή καρδιά μου
κι η εμπριμέ φουστίτσα σου ανέμιζε κι εκείνη
και άφηνε το βλέμμα μου λαχανιασμένο πάνω
στα πάλλευκα τα πόδια σου που γέμιζαν οδύνη
στο άσβεστο το πάθος μου κι ένοιωθα θα πεθάνω
έτσι κατέβαινες μ’ ορμή κι έσβυνες στον αέρα
κι ανάμνηση γινόσουνα και σφίξιμο στο στήθος
και πάντοτε τυράνναγες έτσι την κάθε μέρα
ώσπου για μένα έγινες μόνης αλήθειας μύθος……
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2010 |