ολοι νομιζουν πως γνωριζουν

Δημιουργός: φεγγαροφως, Ελεαννα

....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και μέσα στο σκοτάδι, στέκεται εκείνος, που όλοι μιλούν σαν να τον ξέρουν, σαν να είναι κάποιος γνωστός. Τον κοιτούν από το τζάμι, την ώρα που ανάβει το τσιγάρο του και γυρνά και κοιτά γύρω του, σαν να κάνει περιπολία. Το χέρι του αρχίζει και κάνει μηχανικά τις κινήσεις του, βγάζει από την τσάντα του την φωτογραφική μηχανή και τις περνά στον υπολογιστή. Αφήνει τον υπολογιστή να κάνει την παρουσίαση μόνος του, και στο cd player, παίζει ήδη μουσική. Ένα μεγάλο μπλοκ και ένα μολύβι που θα αρχίσει να κινείται σε ρυθμούς του βαλς ή κάποιου λάτιν χορού αρχίζει και σχηματίζει πρόσωπα, μαλλιά, μάτια. Το κοιτάζει, το χαρτί σκίζεται και όχι μόνο αυτό αλλά και όλα τα άλλα. Κλείνει τον υπολογιστή, η μουσική έχει σταματήσει πριν ώρα.
Είναι νωρίς ακόμα, μα είναι κουρασμένος. Κοιμάται, όχι μάλλον προσπαθεί να αποτινάξει τους εφιάλτες του μακριά. Και το κινητό του χτυπά. Γέλια ηχούν. Σηκώνεται με μιας και ίσως να ξεχνά να κλειδώσει. Αφηρημένο αυτό το παιδί πάντα. Που και που έχεις την αίσθηση ότι τα μάτια του σαν κάμερες θα σε φυλακίσουν, ή ότι το φως που ακόμα δεν γνωρίζει πως κουβαλά, θα σε μετατρέψει σε σκόνη. «ashes to ashes, dust to dust» Μερικές φορές είναι απλά όπως όλοι μας, αμίλητος, βαρύς, μοναχικός αλλά άλλες φορές απλά πιστεύεις πως μαζεύει δυνάμεις για να αλλάξει τον κόσμο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2010