Βυθισμένο Αγαλμα

Δημιουργός: ΥΓΡΟ ΠΥΡ

Αμα λάχει... είμαστε και άντρες μοβόροι!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απελπισμένα μ` αγαπάς ,συνήθεια δεν αλλάζεις
Δένεις μια πέτρα στο λαιμό, στα μάτια μου βουλιάζεις

Σου παίρνω την ανάσα, μ’ ένα βαθύ φιλί
Και λεύτερο αφήνω, του πόθου το σκυλί

ΡΕΦΡΑΙΝ
Ο απελπισμένος έρωτας , στο λέω να το ξέρεις
Είναι η ανάγκη σου η κρυφή, γλυκά να υποφέρεις

Σα βυθισμένο άγαλμα, που τρυφερά ανασαίνει
Σε βρίσκει το ξημέρωμα, στα μάτια μου πνιγμένη

Γιατί είμαι θάλασσα πικρή, θάλασσα αγριεμένη
Κι αν βγείς μαζί μου στ’ ανοικτά, κακό σε περιμένει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2010