Ο τυφλός

Δημιουργός: MASTER

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τόσο φως που χόρτασε η ψυχή μου
είπα κι εγώ να τυφλωθώ.
Η αντανάκλαση του ήλιου δε φτάνει στον κόσμο των σκιών.
Κι όμως, μπορώ κι αισθάνομαι!
Σαν το γόνιμο χώμα είμαι, που ρουφάει το νερό.
Έτσι κι εγώ ρουφάω τις πίκρες, ρουφάω τις κραυγές,
υπομονετικά ρουφάω την προδοσία, καρτερικά τον πόνο.
Όμως αισθάνομαι! Νιώθω τον παγωμένο αέρα στο πρόσωπό μου
και... Α, ξέχασα!
Συγγνώμη που η πλάτη μου γέμισε το μαχαίρι σου με αίμα...

[I][align=right]Απρίλιος 2010, Θεσσαλονίκη.[align=right][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2010