αγάπα με (ιι)

Δημιουργός: χρήστος

συνεχίζεται

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αγάπα με , και θα ρθει ο καιρός να ξέρεις
που θα μας κάνει κύματα στην ίδια θάλασσα
καμπάνες που θα ηχούμε πλάι πλάι
μια νότα εσύ , μια νότα εγώ θα ξεκουφαίνουμε το σούρουπο
και θα γιορτάζουμε μαζί την ταφή και την ανάσταση των ονείρων,
των ονείρων που άλλο δεν θέλησαν απ’ την πραγμάτωση
κι εγώ κερί θα λιώνω και να καίγομαι για χάρη σου
και θα γράφω πάνω στα ανώφλια μου σταυρούς
και ποιήματα ,για την αγάπη μόνο
πως νίκησε και κατατρόπωσε ως και τη λήθη ακόμη
ως και το θάνατο.
γιατί πολύ τον εφοβήθηκα το θάνατο πριν από σένα
και πιο πολύ τη λήθη που κουβαλά
και σπέρνει μες στο μυαλό των ζωντανών
μα τώρα ξέρω
ξέρω πως σαν αγαπηθείς πολύ, σαν αγαπήσεις
μένεις εις τους αιώνας των αιώνων αθάνατος

αγάπα με, κι άσε με να σ’ αγγίζω εγώ.
με την αφή μονάχα των δαχτύλων να σε νιώθω
με τη διαίσθηση μονάχα να σ’ αγκαλιάζω
σαν να μην έφυγες ποτέ
ή σαν να υπήρξες κάποτε.
κι όταν μετά από καιρό σμίξουμε στους αιθέρες
μαζί να πλανηθούμε απάνω απ’ τα ανθρώπινα
μαζί να πετάξουμε σαν αερόστατα
με δίχως βάρος πια μες στα καλάθια μας
ψηλά ως τις πηγές του αυγινού φωτός
και ως τις εκβολές του χειμώνα
και μαζί, αγκαλιασμένα αστέρια στο στερέωμα
να βρούμε εκείνη τη μυστική διώρυγα
που θα μας οδηγήσει πέρα και πάνω ακόμη κι απ’ τους εαυτούς μας
μέσα από σπηλιές της θάλασσας με νερό γλυκό
όπου τα δελφίνια χαίρονται το έρωτα
με την στιλπνή τους σάρκα
σε κείνο το ξέφωτο με τα’ απολιθωμένα δέντρα
που οι χιλιάδες χρόνοι που περάσαν
γράψαν με τον διαβήτης τους, κύκλους με δίχως κέντρο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2010