Στου βαθους

Δημιουργός: dragonmaster

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

νομιζω τωρα οτι εχεις καταλαβει
των ανομων σκεψεων το τιμημα
των παρανομων λεξεων τα παθη
και μια ζωη που μενει διχως νοημα
και διχως σημασια

και αν δεν σου καιγεται καρφι
για αυτους που μεγαλωνουν
αυτους που χανονται στο χθες
αυτους που σε πληγωνουν
στο βαθος μενει μια φωνη
μια μονο ιστορια
πληγωσε πριν πληγωθεις
τιποτα δεν εχει ουσια

μα καθε βραδυ σαλευουν τα φτερα
και οι αλυσιδες που σε χουν δεμενο
καθε βραδυ η ψυχη λυσσομανα
και το παραμυθι μενει ακομα ματωμενο
τοσα τα παθη ,χωρις φως το πρωινο μες στην ομιχλη
γκριζα τα ονειρα σε τοπιο σκοτεινο
και η αγαπη μια μαυρη τρυπα

και ετσι το ταξιδι περπαταει
γινεται καταδικη και στα βραχια σε πεταει
αλλοι ανθρωποι και κρυοι δικαστες
πισω απο μασκες σκοτεινες
δειχνουν με δακτυλο βουβα τον γολγοθα
δειχνουν λυπημενοι μα για τα παθη μας γελαν

νομιζω τωρα ξερεις της σιωπης τις λεξεις
να εκτιμας οτι απλο οσο μπορεις να το αντεξεις
τις λερναιες υδρες και τους δρακους
τις πανοπλιες που σκουριασανε σε βραχους
και τη φωνη που ακουγεται το βραδυ
ολα ξαναρχιζουν απο την αρχη
δεν μενει ποτε κανεις στον αδη

νομιζω τωρα καταλαβαινεις
πως μαριοννετες και κλωστες
αθελα καποιο γιναν
μενουν οι λεξεις σκοτεινες
και σκοτεινο αινιγμα μιας σφιγγας
ο ανθρωπος θηριο ανημερο
σκοτωνει για να γελαει
το παραμυθι περασε
και καπου σε μια γωνια μεθαει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2010