αγάπα με (vi)

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αγάπα με , μονάχα αγάπα με.
οι καταρράκτες και τα ποτάμια και τα τρεχούμενα νερά
που κελαρύζουν απ’ τα μάτια μου , συλλαβίζουν το όνομά σου
πριν σμίξουν με τη θάλασσα
κι οι πάπυροι οι αυτοφυείς στις όχθες μου
ανεμίζουν τον αέρα της ανάσας σου
μην είσαι λυπημένη, μην είσαι λυπημένη
χαρούμενη σε θέλω να μπαίνεις
μέσα στην σάλα την ευρύχωρη της μνήμης μου
κι εγώ να σε υποδέχομαι γελώντας
κι έχοντας πλήρη επίγνωση
πόσο υπήρξα τυχερός που ευτύχησα να σ’ αγαπήσω.
και πως ,ενώ η θέα απ’ το παράθυρό μου
μένει απαράλλαχτη εδώ και αιώνες
-μια τσίγκινη σκεπή, κάτι κεραίες
κι ένα αγχωμένο δέντρο στον ακάλυπτο που τώρα πρασινίζει-
η σκέψη σου με κάνει να νομίζω
πως βρίσκομαι μια δρασκελιά μονάχα απ’ τον παράδεισο
που έτσι να κάνω, λίγο να σταθώ στις μύτες των ποδιών μου
μπορώ να αγγίξω ως και τη θέωση ακόμη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2010