αγάπα με (vii)

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αγάπα με μονάχα, αγάπα με
για να μην έχει σημασία ο χρόνος που περνά
και πήγαινέ με, μέσα από τις σήραγγες τις σκοτεινές
κι απ’ τις στοές που έσκαψε
η απληστία των ανθρώπων
μέσα στο παγωμένο μάγμα που εκτόξευσε
παλιά, το αρχαίο ηφαίστειο,
σε κείνη την αλάνα την ολόφωτη που έπαιζα παιδί
με τα τριμμένα μου παπούτσια και τα παντελόνια
του μεγαλύτερου αδερφού
μα με την αμεριμνησία στα μάτια του ανυποψίαστου…
αγάπα με , κι άσε το χέρι μου να πλανηθεί στη σάρκα σου
σαν βάρκα ολόξενα νερά που εξερευνά
αφήνοντας πίσω της ίχνη υγρά που δεν ιχνηλατούνται
και σαν αγρίμι που όπως βρέθηκε σε ανοίκεια λημέρια
που είναι ο ποταμός, που το λιβάδι δεν γνωρίζει
και που παραμονεύουν τα ερπετά τα σαρκοβόρα
άσε με , να εξαγνίσω στο άγγιγμά σου
το μίασμα του θνητού κορμιού
κι όλη τη σήψη που παλιώνοντας αφήνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2010