Το Φως Που Αργει

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

μου έφερε ο αδερφός μου 7 cd των active-member να του τα γράψω στον Η/Υ κι αν μη τι άλλο επιρεάστηκα ώστε έγραψα κι εγώ ένα low-bap

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΑΡΓΕΙ
(low - bap)

Το φως που τόσο περιμένω πόσο αργεί
σε ένα δισάκι έχω της μάνας την ευχή
χίλιες κατάρες μ' ακλουθάνε και μια μόνο προσευχή
κι η μια πληγή πάνω στην άλλη αιμορραγεί

σαν μετανάστης ορφανός σε ξένη γη
μόνος πορεύομαι στου κόσμου την οργή
με το φανάρι του Διογένη η θλιμμένη μου ψυχή
ψάχνει έναν άνθρωπο να βρει σ' αυτή τη γη

κλείνω τα μάτια στη βλακεία του καιρού
σαν Καβαδίας θα σαλπάρω για Περού
εδώ γιγάντιες φιγούρες έχουν μυαλό ενός μωρού
κι εσύ μου λες πως όλα αυτά δε σ' αφορούν

κλεμμένο βήμα Αργεντίνικου ταγκού
καπέλο ψάθινο Ινδιάνικου μπαμπού
η ελευθερία που τόσα χρόνια είναι κλεισμένη στην ψυρού
κι εσύ μου λες πως όλα αυτά δε σ' αφορούν

ρεφρέν:

κοιμήσου ακόμα πιο βαθιά
μα όταν ξυπνήσεις θα ναι αργά

κοιμήσου ακόμα πιο πολύ
μα όταν τα μάτια σου θα ανοίξεις
θα χει πετάξει το πουλί

χλωμό το χρώμα στην οθόνη της ψυχής
καιρός επίορκος καθρέφτης της σιωπής
όλα τριγύρω ρημαγμένα κι ο κάθε ψεύτης που θα βρεις
παρουσιάζεται σαν θεός απο μηχανής

κοίτα στις πλάτες σου γερά να στηριχτείς
ούτε πατέρα ούτε αδερφό μην εμπιστευτείς
έιναι στημένο το παιχνίδι πρόσεξε μην ξεγελαστείς
γιατί αν το χάσεις να το ξέρεις θα χαθείς

έτσι μου το 'χαν πει οι σειρήνες μια φορά
τότε που σε ρηχά πνιγόμουνα νερά
πια λωβητούρα να πιστέψω πεστε μου αλήθεια τώρα πια
πόσο απέχει η λύπη από τη χαρά

κι εσύ μου λες πως δεν σου καίγεται καρφί
μα όταν νεκρούς μας βρουν σ' αντίροπη στροφή
θα ναι αργά για να εκτιμήσεις όσα ένας βλάκας σου χε πει
τότε που αγόραζες χρυσό με τη σιωπή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2010