Μαρία

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

είπαμε...πιο αραιά, καλησπέρα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σήκωσες τη ζωή με το ‘να σου το χέρι
το θέλησε της μοίρας έτσι, το μαχαίρι
από παιδί σαν ήσουνα κρυφά γελούσες
φωτιές στα μάτια χόρευαν, χρυσομαλλούσες

στα γράμματά σου έπαιρναν μορφή οι λέξεις
στα καφενεία σου ζητούσαν διαλέξεις
διάβαζε ο δάσκαλος με δάκρυα στα μάτια
σαν τους ταξίδευες σε άγνωστα παλάτια

...πήρες και συ όπως κι οι άλλοι το καράβι
με τον πατέρα σου την τσέπη να σου ράβει
σφιχτά, μην χάσεις τ’ ακριβά σου εισιτήρια
της κόρης του παλιά, ξεχρέωνε χατίρια

κι εκεί που ήσουνα γεμάτη με καριέρα
ήρθε του έρωτα η σκόνη στον αέρα
σε κάθε δάχτυλο μετρούσες και μια γέννα
έτσι ξετύλιξες στο δεύτερο και μένα

...θυμάμαι πάντα το κουμπί του πουκαμίσου
κείνο που ήθελες, βοήθεια, στο δεξί σου
όλοι πως τρέχανε γελώντας να σου κλείσουν
μέσα σ’ εφτά αγκαλιές, βασίλισσα πια ήσουν

πέρασαν χρόνια με φωνές και φασαρία
μα τώρα ησύχασε το σπίτι σου Μαρία
τι κι αν κρυφά κοιτάς ακόμα στο μπαλκόνι
κόκκους, μην άφησε, του έρωτα η σκόνη

…μια ροδιά μικρή στον κήπο σου μυρίζει
κάθε μπουμπούκι κι ένα εγγόνι που ανθίζει
θυμάσαι πάλι το κουμπί του πουκαμίσου
κείνο που ήθελες, βοήθεια, στο δεξί σου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-04-2010