Εις μνήμην Ιερώνυμου Μπος

Δημιουργός: simonidis, Σίμος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οραματίστηκα
κολοσσιαίο δάκτυλο
εκτεταμένο μέσο
σε χυδαία χειρονομία.

Ψηλά,
το νύχι ξετρυπά
αναμνήσεις, άνυδρα σύννεφα
ισχνά και λίγα
φέγγη φλαμανδικού γαλανού
σε ουρανό μαύρο

Σε μια μεριά,
ένα ρόδι
με φτερά αγγέλου,
ματώνει.

Στο μέσον
μία και μισή
άνω φάλαγγες κομμένες
αιωρώνται αστήριχτες ως
διεστραμμένο θαύμα

Κάτω,
το υπόλοιπο χέρι
τα τέσσερα δάκτυλα
σφιγμένα γροθιά, είναι

Λόφος σταχτής, γυμνός
ζωσμένος στα ριζά
πυρ-ερυθρές πινελιές Βαν Άυκ
φλέγονται
δάση, αγροί, σπίτια.
Μυριάδες μικρές
ψυχές βασανίζονται.

Στο μέσο ίδια η Παναγιά
γονατιστή προσκυνά
η μάνα τον πόνο
( όχι τον Γιο, όχι τη σταύρωσή Του)
αλλά το κάταγμα
του μέσου δακτύλου
ενός ξένου

Δεξιά –
ορθός στα πίσω πόδια
μέγας ινδικός,
πολεμικός ελέφας
σαλπίζει αλαλιασμένα,
παραστάτης του λάθους

Αριστερά –
πελώριο ατόπημα –
θαλασσινό χταπόδι
βυζαίνει και πληγιάζει
το κότσι
του διπλωμένου
δείκτη.

Στη Γάνδη και την Αμβέρσα
ζωγράφιζαν τρίπτυχα
το μέσον τώρα χωρίζει
δυό φιγούρες εκατέρωθεν
ανάποδες γκρεμίζονται
αποτύπωμα στιγμής
πριν τα θρύψαλα

Αυτή
βουρκωμένη γουρλωμάτα.
με σκορπισμένα μαλλιά
και τους γλυκούς μηρούς
ακόμη ανοιχτούς.
Αυτός
τα άκρα σφιγμένα
χέρια στο κορμό και δάκτυλα
να ψηλαφούν τα απόκρυφα
όπως κάποτε
κοιμότανε παιδί

Αιωρούμενο ρόδι
ακόμη ματώνει.

Θα σου ζωγραφίσω
όραμα
αγάπη μου,
εις μνήμην
Ιερώνυμου Μπος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2010