άμπωτη που μου τραβάς τη θλίψη

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

καλημέρα ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]φτάνει που δίπλα μου ξυπνάς τα πρωινά
χέρι να μοιραστώ τη λύπη μου και τη χαρά
ήλιος να μου ζεσταίνεις τη καρδιά
κι ο ίσκιος σου στον καύσωνα της μέρας μου δροσιά

το φως του φεγγαριού τα βράδια
στις μαύρες νύχτες μου να φέγγεις τα σκοτάδια
στη καταχνιά και την ομίχλη
άνεμος στη πορεία μου του άστρου σου ο δείχτης

άμπωτη που μου τραβάς τη θλίψη
η πλημμυρίδα σου να φέρνει ότι μου έχει λείψει
και σαν της θάλασσας το άγιο κύμα
είσαι ένα χάδι στη ψυχή στο σώμα μου άγριο βήμα

είσαι η μούσα μου στο έχω πει
η έμπνευση που άφησε στα χείλη μου φιλί
του έρωτα σου το τραγούδι
άνθος του λόγου μου που έγινε λουλούδι

φτάνει που δίπλα μου είσαι τα βράδια
στεριά στης μοναξιάς τα πέλαγα και τα σκοτάδια
είσαι τα πάντα μου πώς να στο πω
κοίτα τα μάτια μου σου το φωνάζουν σ αγαπώ

κι αν είναι τούτο ποίημα ψυχή μου
το άγγιγμα που αφήνεις γυναίκα της ζωής μου
είναι τα λόγια μου φτωχά
να περιγράψουνε εσένανε πως σ’ έχω στη καρδιά

κλείνω τα μάτια μου να κοιμηθώ
ως και στον ύπνο μου να σε ονειρευτώ
κι ας είσαι διπλά ξαπλωμένη στο κρεβάτι
στο ξύπνιο και στον ύπνο ξόρκι του κάθε εφιάλτη

σε σκέφτομαι πως σ’ έχω στη καρδιά μου
κι όλα γύρω μας μια μελωδία
δυό νότες φωτεινές εσύ κι εγώ χορεύουν

σε κλείνω μεσ’ την αγκαλιά μου
κι όλα γύρω μας μια ευτυχία
δύο σταγόνες να γίνουν μια το παλεύουν [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2010