dakry

Δημιουργός: Ελεύθερη Πολιορκημένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με χαλαρή τη γροθιά σου δε νιώθεις πόνο
γιατί το γλίστρημα της λεπίδας αιφνιδιάζει
και των ιστών που προβάλλουν από το δέρμα
παρατηρείς τις κινήσεις κι αναρωτιέσαι
προτού η βία του ιλίγγου σ’ εκμηδενίσει
αν κάπως έτσι καλωσορίζουν το τέλος.
Μετά βουτάς απ’ την καρέκλα στο πάτωμα.

Ρ: Είναι ο ήλιος που γοργά βασιλεύει
είναι το μάτι που τη γύμνια σου κλέβει
είναι το φως του φεγγαριού στην ταράτσα
των τεθλιμμένων συγγενών η γκριμάτσα
ο ηθοποιός που ποτέ δε θα γίνεις
το ραδιόφωνο που ανοίγεις και κλείνεις
τ’ ανυποψίαστο του κόσμου μελίσσι
η πρώτη ελπίδα και η έσχατη λύση

Κατόπι η μέρα φλυαρώντας σα μέρα
πολιορκεί τα παράθυρα του νοσοκομείου
μα οι γιατροί που περιποιούνται το τραύμα
σε ανακρίνουν μ’ αδιάφορη δυσπιστία
κι ενώ ψελλίζεις προκαλώντας τον οίκτο
για το ποτήρι που έσπασες κατά λάθος
αυτοί αλλάζουν ματιές καταφρόνιας.

Ρ: Είναι το ένστικτο που έλκει τα δύο
είναι ο φόβος μπρος στο άχρονο κρύο
ένα παιδί που σου απλώνει τα χέρια
το κενό που χωρίζει τ’ αστέρια
οι απροσπέλαστοι γκρεμοί της καλδέρας
το κοιμισμένο στα πόδια σου τέρας
είναι μια φέτα πορτοκάλι στο στόμα
είναι το δάκρυ που δεν έσταξ’ ακόμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2010