ανθρωπακια ανθρωπακια

Δημιουργός: rakenditos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανθρωπακια ανθρωπακια
γελαστα μου μυρμηγκακια
τα πιο αθωα προσωπακια
γεροι αντρες και παιδακια
νοτες φωτα παλαμακια
ειναι τουτα τα στιχακια
δυο παρανομα φιλακια
στον λαιμο και τα μαλλακια.

Η παρασταση αρχιζει
ροδα ειναι και γυριζει
σαν ημερα που αλλαζει
και στα ματια σας κοιταζει.

Ανθρωπακια μου καημενα
ματια ομορφα θλιμμενα
χειλη κοκκινα σφιγμενα
και αχ συμφεροντα θιγμενα
σας μιλανε θυμωμενα
οπως κανουν και σε εμενα?
Μες στην ταξη αφηρημενα
μαθητουδια ερωτευμενα.

Η παρασταση αρχιζει
ροδα ειναι και γυριζει
σαν ημερα που αλλαζει
και στα ματια σας κοιταζει.

Ομορφα μου ανθρωπακια
κακομουτσουνα αγγελακια
σε υπογεια μπαρακια
και του ερωτα κολπακια
οσοι τα καναν πλακακια
κολλητοι και φιλαρακια
του Αιγαιου κυματακια
με σωσιβιο και μπρατσακια.

Η παρασταση αρχιζει
ροδα ειναι και γυριζει
σαν ημερα που αλλαζει
και στα ματια σας κοιταζει.

Στο συρταρι κλειδωμενα
ραβασακια φυλαγμενα
βραδια σπιτι νυσταγμενα
μια κιθαρα και μια πενα
ροζ καρδουλα στην καδενα
στα δεκαξι σου παρθενα..
μα απο πισω μπαινουν τρενα
ανθρωπακια αρρωστημενα.

Η παρασταση αρχιζει
ροδα ειναι και γυριζει
σαν κλεψυδρα που αδειαζει
και γελωντας σας κοιταζει.

Ανθρωπακια διεστραμενα
νηστικα , καταραμενα
μες στην κολαση ριγμενα
χρονια τωρα πεθαμενα
τι με νοιαζουν πια εμενα
τα κορμια σας τα σκισμενα
σας γνωριζω ενα ενα.

Μα δεν θελω πια.

Κανενα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2010