Ξανά...2

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλείδωσα ξανά τις νύχτες τις γυμνές
χαιρέτησα τ'αστέρια σιωπηλά
έκρυψα καλά φευγάτες ενοχές
στης μέρας είπα νάρθω τη μεριά.

Νάτο το παιδί με είπαν οι φωτιές
του ήλιου μ'έπνιξαν θαρρώ φιλιά
χάθηκα σε κάποιες νέες αγκαλιές
τις πίστεψα σα νάτανε χαρά.

Κούρνιασα τις έκανα ζεστές φωλιές
να γιάννω τα σπασμένα μου φτερά
έθαψα τις ώρες τις μοναχικές
ανάσανα την όμορφη λαλιά.

Πέταξα μαζί σου μες τις γειτονιές
και ξαναμύρισα τα γιασεμιά
άρωμα πικρό, χαμένο τις βραδιές
σαν έρχονται τα μαύρα μας πουλιά.

Έλεγα να κάψω τις διαδρομές
που χώρισαν των φίλων τα δεσμά
γίνανε οι μέρες πάλι πονηρές
και φυλακές τα μάτια τα χλωμά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-05-2010