Ένα δελφίνι Δημιουργός: peiraiotissa, AΘΗΝΑ Τα πρωτοβρόχια ήρθαν????Καλησπέρα... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Νύχτα γλυκειά...υγρασία...
Το κύμα σκάει θυμωμένο στα βότσαλα...
Ησυχία...μόνο ο παφλασμός του ξυπνάει τη σιωπή...
Μια σιωπή που πονάει ως το κόκκαλο...
και μια ξαναμμένη διάθεση...μια λαχτάρα αχαλίνωτη...
Μισό φεγγάρι κεντάει μ΄ασημένια κλωστή
το σκούρο φόντο της θάλασσας...
κι ο ουρανός...μια τεράστια ομπρέλλα στολισμένη μ΄αστέρια...
προστασία...σε μια αβέβαιη έκβαση...
Ένα τσιμεντένιο πεζούλι,ανάγλυφο...
αφήνει βαθιά σημάδια στα γυμνά μου πόδια...
μα η παρουσία σου ....τα επουλώνει ...
Η ανάσα του έρωτα ξαποσταίνει...
ακουμπάει κατάκοπη στο πεζούλι...
και κοιμάται ευτυχισμένη...
Ο καπνός του τσιγάρου θολώνει τη μορφή σου...
μα εγώ σε βλέπω...σε νοιώθω...
Για πρώτη φορά σε νοιώθω τόσο κοντά μου...
σαν να΄σαι δικό μου μέλος...
Κι εσύ εκεί...χαρούμενος φαίνεσαι...γεμάτος...χορτασμένος...
μα ποτέ δε μιλάς πολύ...
Τόσο χαρούμενος...που αρχίζεις να μου λες για ένα δελφίνι....
Ένα μικρό,παιχνιδιάρικο δελφίνι που είχες δει κάποτε στην περιοχή...
ένα δελφίνι ...που ένοιωσες την ανάγκη να παίξεις μαζί του...
Μπορεί να΄ταν ψέμα..απόπειρα εντυπωσιασμού...
και τι πειράζει...μου φτάνει που μιλούσες...
Σ΄ακούω μα δεν σε κοιτάω...
απλά σε φαντάζομαι ...όμορφη εικόνα...εικονική ίσως
Κι είσαι τόσο οικείος...τόσο ζεστός και άνετος....γήινος...
Σβήνω το τσιγάρο ...φυσάω μακρυά τον καπνό...
είναι τώρα πεντακάθαρη η μορφή σου...προσιτή...
Λάμπουν τα μάτια σου στο φως της ελάχιστης σελήνης....
οι κόρες σου διεσταλμένες...νοιώθω πως..νοιώθεις!
Ένα σου χάδι...δροσιά στο αναμμένο πρόσωπο...
ένα φιλί φωτιά...και πάλι απ΄την αρχή...
σ΄ένα ερωτκό πρελούδιο...
Φοβάμαι θα τελειώσει...βιάζομαι...ανυπομονώ...
λατρεύω τη δυνατή αγκαλιά σου...
νοιώθω ασφαλής....μα δεν είμαι!
Σε λίγο θα φύγουμε...αλλού εσύ...αλλού εγώ...
μαζί και χώρια ...μέχρι την επόμενη φορά...
Μ΄αφήνεις μ΄ένα φιλί...μια τρεμάμενη αγκαλιά...μια υπόσχεση...
Αφήνω ένα δάκρυ στο μάγουλό σου...
δεν θέλω υποσχέσεις....
Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2010 |