Ανονείρευτα

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνε μέρες που οι χαρές έπαψαν να μου ψιθυρίζουν τραγούδια.
Ο θίασος έφυγε, άφησε μόνο τα όργανά του και αποχώρησε.
Μείνανε τα απομεινάρια μιας χαρωπής μελωδίας να με συντροφεύουν.
Εκείνα, που άλλοτε εξημέρωναν τη ψυχή μου
σιώπησαν, από αγανάκτηση και αιδώ.

Είμαι όλη μέρα ξαπλωμένη σ'ένα ντιβάνι.
Νιώθω σαν να αναρρώνω από μια βαριά αρρώστια.
Ο ήλιος προσπαθεί να ξεγλιστρήσει πίσω από τις κουρτίνες
μα πώς μπορεί να λύσει αινίγματα το φως
εκεί που το σκοτάδι βασιλεύει;

Οι γείτονες χτυπάνε που και που την πόρτα
για να μου πουν ένα τυπικό 'γεια τι κάνεις;'
τους απαντώ με αοριστίες ελπίζοντας
πώς θα ζητήσουν να με δουν
μα εκείνοι φεύγουν
και γίνονται άγνωστοι μες στο πλήθος.

Μου στέλνεις τραγούδια να διαβάσω
μυθιστορήματα να ονειρευτώ.
Μα,δεν σου είπαν, πώς εδώ και καιρό
έπαψα να κάνω όνειρα;
Τα πέταξα στους πέντε ανέμους
να μην έχω πια τίποτε να προσδοκώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2010