Λυντσάρισμα

Δημιουργός: ivikos

και όμως.....ζω.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με νυχτοπερπατήματα σε αυλές του Παραδείσου
φωτιές ανάβεις, κι Άγγελοι χυμάνε στο κορμί σου,
μάχες τριγύρω μαίνονται, κορμιά είναι ματωμένα,
κι εσύ γελάς που χύνεται το αίμα στην αρένα.

Στον τελικό τον νικητή, φιλί του έχεις τάξει
το «σ’ αγαπώ μου» σε βαθειά νερά έχεις πετάξει,
και παίρνω επικίνδυνη, απόφαση μεγάλη
να γιουχαϊσω το φιλί, που αποθεώναν άλλοι

Το πνεύμα πριν παραδοθεί απ’ το «λυντσάρισμά μου»,
χάδι μια νιά μου πρόσφερε, λέγοντας: «χάρισμά μου,
στους άλλους τόπους που θα πάς πες στους μεγάλους-τάχα-
κει κάτω είν’ όλοι τους δειλοί…Αχ! Θε’ μου εσένα να’χα».

Με αυτό το χάδι συντροφιά, μες στην χαρά λουσμένος
στην πόρτα του Αρχάγγελου, φτάνω ευτυχισμένος,
και του ‘πα: «στον Παράδεισο, ή στο βαθύ σκοτάδι,
όπου με στείλεις, άσε με, μαζί με αυτό το χάδι».

Με νυχτοπερπατήματα σε αυλές του Παραδείσου
οι εραστές σου ξεψυχούν, σφαγμένοι στο χαλί σου
και λες: «στον Άδη θα βρεθούν, αυτοί και άλλοι τόσοι
αν δεν μου φέρουνε την νιά, που χάδι του ‘χει δώσει»

9.04.2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2010