Αλήθεια

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βέλη φαρμακερά
οι σκέψεις
με καρφώνουν
σ' ένα υστερικό τίποτα.
Υπήρχες, μου δινες πνοή
σα γλύπτης ζωή εμφυσούσες
στην καρδιά μου,
η παρουσία σου,έφερνε μαρμαρυγή
κι η απουσία σου
μια φέτα μαρμάρου
σε σχήμα καρδιάς
σμίλεψε μες στο στήθος μου...
Απολιθωμένα όνειρα
μ' άφησες συντροφιά,
κι ούτε ένα χάδι
να θυμάμαι τ' άγγιγμα σου.
Κι αν ποτέ το καλοκαίρι ξανάρθει
ίσως σε κάποιο ακρογιάλι
βρω απομεινάρι
από κεινο κει το μωβ φουστάνι.
Ίσως και να ναι μόνο αυτό
ένα κενό φουστάνι
ούτε καν μία νεφέλη.
Όπως και να 'χει
εγώ σ' αγάπησα γυμνή
να τριγυρνάς στο λεμονόδασος της ψυχής μου.
Σαν το χελιδόνι την Άνοιξη
σ' αγάπησα.
Αλήθεια,σ αγάπησα,
σ' αγάπησα όπως και τώρα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2010