με μιά σφυριά

Δημιουργός: poet1971, ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Αφιερωμένο στους απανταχού "βουλεμένους"! (Στους έχοντες βούληση, δηλαδή)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...ΜΕ ΜΙΑ ΣΦΥΡΙΆ

Δυο–τρείς ματιές να ρίχνεις στο ρολόι
ν’ αγιάζεις τις πληγές, με μια σφυριά.
Αχρείαστες να ειν’ οι μέρες στο κατώϊ
να σε ξυπνούν στο χώμα τα παιδιά.
...Σα λεύτερος ποτέ δεν πας χαμένος!

Στον τρούλο της εκκλησιάς αντηχούν οι βάρδιες
οι δείχτες βάρυναν, στα ξώχειλα η βρισιά.
Ξεστοχασμένα χρόνια στα θρανία
και μες στ’ άρματα μήνες εικοσαριά.
...Προδώνει η ζωή τους βουλεμένους!

Στις πλάτες πάνε χρόνια κρεμασμένος
να ξεματιάζεις τ’ άδικο, φονιά!
Με τρύπιες μνήμες, θύμησες στ' αλάνια
πως, το ένα Όνειρο, έχει γιατρειά,
...ξορκίζοντας μπροστά μου, ότι είναι ψέμα!


ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργίου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΚΡΙΚΟΙ ΧΡΥΣΟΙ"Copyright® 2007


(Θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες εξηγήσεις...

"να αγιάζεις τις πληγές με μια σφυριά": οι οικοδόμοι.

"στον τρούλο ... οι δείκτες βάρυναν": όταν βλέπεις το ρολόι απέναντι και πλησιάζει η ώρα να σχολάσεις.

"αχρείαστες να ειν ... τα παιδιά": άστεγος.

"με τρύπιες μνήμες ... έχει γιατριά": το ένα χαμένο όνειρο εχει γιατριά. Τα πολλά χαμένα όνειρα, όχι!)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2010