Έρχομαι πάντα νεκρός

Δημιουργός: Adamopoulos Andreas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του φθινοπώρου τα φύλλα,
γίνονται σκόνη σαν η απώλεια θυμηθεί
πως είμαι εδώ ακόμη.

Βράζει το σώμα απο του ήλιου το χρώμα
σαν βγαίνει τάχα,
μια βόλτα σωρούς να μαζέψει,
κι εγώ παρέα που μετρώ τα χιλιοστά
απ'το χώμα...

...σαν βγαίνει τάχα σωρούς να μαζέψει,
και εγώ παρέα ένας σωρός μεσ'το χώμα.

Τα γκρίζα μονοπάτια ακολουθώ
για να βγώ στην απέραντη όχθη.
Εδώ έχει κρύο απ'τη μοναξιά του χθές
που σκοτώνει.

Εσύ κορίτσι ,άνοιξε τα χρυσά φτερά σου,
έρχεται και άλλος που ζητούσε ζεστασιά
απ΄της αγάπης την χώρα μα δεν τη βρήκε
και αγκάλιασε τον θάνατο συντροφικά.

Έρχομαι πάντα νεκρός, σε μια γη που ζεί
μονάχα απο αγάπη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-07-2010