Η Μπαλαρίνα των στερνών αποχαιρετισμών

Δημιουργός: Μολυβένιος Στρατιώτης, Δημήτρης Χρ. Κεσανλής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν οπτασία αναδύεται εμπρός μου
λιγνή κι απρόσωπη με στέμμα και ραβδί
χορεύει ανάλαφρα σε κουρδιστό κουτί
ξέρει αχνό και λιγοστό πως είν' το φως μου.

Ζηλεύω αυτόν τον περιπαικτικό χορό
ταράζει μέσα μου τα ήρεμα νερά
καλύτερα ας μείνουνε κρυφά
όσα το πάθος με σπρώχνει να της πω.

Χάνονται σκέψεις και περνούν στη λησμονιά
και το καθρέφτισμα της μόνο στη βιτρίνα
μοιάζει με Άνοιξης πουλί πάνω απ' το κύμα
πυγολαμπίδες φτερουγίζουνε ψηλά.

Ξάφνου, το όμορφο παιχνίδι του Μορφέα
στις φλόγες ζώνεται που ανάβουνε σιμά
κι αυτή που φάνταζε αγέρωχη κι ωραία
λιώνει και φλέγεται και με αποζητά.

Θέλω να τρέξω και το πόδι μου λειψό
μα η ξιφολόγχη μου αντιστίριγμα θα γίνει
δε θα δειλιάσω καθώς με φωνάζει εκείνη
δε θα σκιαχτώ φωτιάς ορυμαγδό.

Όλες τις μάχες μου τις έδινα με ζήλο.
Θα πολεμήσω και για αυτήν όπως παλιά.
Θα μείνει μόνο η μολυβένια μου καρδιά
μέσα στις στάχτες να δακρύζει όταν φύγω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2010