Εξομολόγηση

Δημιουργός: sorrowman

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περαστικές σειρήνες του χρόνου ήχησαν οι λέξεις…
Μέρες αξημέρωτες, αιώνες ατελείωτοι,
η μέθη ανοιξιάτικων ονείρων, σαν όραμα,
σαν άμορφη κατάσταση ελπίδας μα και πάλι…
Αγάπη αναζήτησε η ζωή…
Ήταν εκείνης η ψυχή που δίδαξε ζωή…
Περιεργάζομαι τις σκέψεις μου σαν να’ ναι τάσεις μη αποδοχής,
σαν τετριμμένες μελωδίες της νύχτας.
Κοιτάζω μα δεν ακουμπώ… Φοβάμαι…
Αγάπη, θυσία, ζωή…
Τα μυστικά των ουρανών, στιγμές γαλήνιες
σαν λάμψεις ευτυχισμένων αστεριών…
Κλείδωσα την εικόνα εκείνης βαθιά μες στη ψυχή μου
σαν φυλαχτό θεόσταλτο,
σαν μαγική εξύψωση της ομορφιάς της απόλυτης.
Ναι, τα πάντα εξηγώ μ’ εκείνης τη ματιά…
Δεν είμαι το δικό μου εγώ,
το σώμα της ψυχής της είμαι
και για ζωή εκλιπαρώ…
Όμορφα κύλησαν οι αιώνες
μα τώρα απλώθηκε σιωπή…
Δεμένες λέξεις στα κατάρτια
των πιο αδίστακτων στιγμών
ξεχείλισαν στη θάλασσα της μοναξιάς…
Κι ο πόνος σκληρό ναρκωτικό… Συντροφιά… Θυσία…
Ο χρόνος κέρασε τον τελευταίο ύμνο των σειρήνων…
Την εικόνα της φυλάσσω απ’ τον πόνο, το σκοτάδι…
Προσπαθώ…
Την ψυχή της μέσα μου θ’ ανακαλύπτω αιώνια
ως αρχέγονη αγάπη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-07-2010