Η ψυχή,εγώ και η μοναξιά

Δημιουργός: Adamopoulos Andreas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ψυχή μου ταξιδεύει σαν σπόρος άνθους,
με τον άνεμο.
Σε κάθε υγρή γη,λουλούδι γίνεται
που όταν ωριμάζει,
κόβεται να προσφερθεί σε υπάρξεις και
χαμόγελα,
αιώνια νέα στην όψη και στην καρδιά,
γερασμένη λησμονιά,
ανάλαφρα σα σύννεφα πελάγους,
οι αποστάσεις για εκείνα πάντοτε μικρές,
απο χαρά δακρύζουν οι όμορφες στιγμές
καθώς αποκαλύπτονται.
Ελεύθερη η ψυχή πάντα πρώτη περπατά
και διαλέγει να ζεί ότι φαίνεται παράξενο
και άγνωστο.
Καθώς πάντα γυρεύει κλειστές πόρτες
να σπάει,
στην άριστη ηρεμία να φέρνει ταραχή
μα και στην μεγάλη αταξία σιγή και
σύνεση για μια δίκαιη ζωή.
Γράφει η ψυχή για ξεθωριασμένες μνήμες,
αγκαλιάζει ανθρώπων ενοχές,
κυλιέται σε απύθμενους αυτοβασανισμούς
και σκοτεινούς ορισμούς κόσμων που μάτια
μάλλον λίγων τους κοιτούν.
Φτωχή διαλέγει να ζει μακριά απο θησαυρούς
χειροπιαστούς ή πλούσιους λόγους προφορικούς
καθώς λίγες αλήθειες κρύβουν.

Η ψυχή μακριά απο εμένα΄πάντοτε κοντά της
με καλεί σαν αγάπη τρέφει για το σώμα
που θά'θελε να ανήκει, όμως εκείνο για την
σκλαβιά της πάντα αδιαφορεί.

Ψυχή μου,
μεγάλη παρέα και φίλη παντοτινά πιστή,
εσύ και η μονιαξιά μου πλέον μοιραία ότι πιο
όμορφο συνάντησα σε αυτή τη ζωή.
Τους χειμώνες θα σας ντύνω με αγκαλιές
εάν το επιθυμήτε,
τα καλοκαίρια ας είναι οι χοροί μας ζωντανοί
σε κάθε γη και ουρανό,
καθώς ελεύθεροι να μοιάζουμε
σαν όνειρο άπιαστο,
ταπεινό
και όμορφο..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-07-2010