Το φόρεμα της θλίψης

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έπλεκα τις νύχτες μου με αστέρια
σου ‘φτιαχνα υφάδια να φοράς
κι είχανε πληγές τα δυο μου χέρια
σου ‘δειχνα κι εσένα, να μετράς.

Γύρω σου είχα στήσει ένα καλύβι
κάτω από το φως του φεγγαριού
Φώναζες τη νύχτα πως σου κρύβει
και την άγρια όψη του θεριού.

Σου’ λεγα «η αγάπη δε φοβάται,
σώπα και κοιμήσου, σα μωρό
τώρα που και ο κόσμος μας κοιμάται»
μου’ λεγες «τη θλίψη σου φορώ».

Σου’ κλεινα με δυο φιλιά τα μάτια
κι όμως πεταγόσουν στη σιωπή.
Έκανα τ’ αστέρια άσπρα άτια
και τον ουρανό διπλή σκεπή.

Φεύγαμε για λίγο από χάμου
φτάναμε ψηλά, να μη θωρείς
τίποτα άλλο πέρα απ’ τη θωριά μου
κι όση αγάπη ήθελες να δεις.

Κ’ ύστερα μου έκλεισες τα μάτια
μην το δω το δράκο που ξυπνά
Να μου κάνει τ’ όνειρο κομμάτια
λίγο πριν της μέρας το βραχνά.

Φώναζα φυλάξου, μα είχες φύγει
κι έμεινα εγώ πίσω ν’ απορώ.
Πώς τη θλίψη μου που ήταν λίγη
φόρεμα μεγάλο τη φορώ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-07-2010