αν ήξερες άγνωστε Δημιουργός: marakoskevasmata, Μάριος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Hμουνα 52 χρονών, όταν είχε φύγει και ο τελευταίος προστατευόμενος μου (μάνα, πατέρας, πεθερά) για άλλους κόσμους και ένοιωθα τη μοναξιά να κατατρώγει την ψυχή μου.
Τα μαθήματα της σκιτσογραφίας που παρέδιδα δωρεάν στην μνήμη της καλής μου, δεν έφταναν να γεμίσουνε το κενό μέσα μου.
Μια μέρα τα βήματα μου ,με οδήγησαν στο πιο κοντινό ΚΑΠΗ και κάθισα να πιώ ένα καφεδάκι παρακολουθώντας τους θαμώνες να παίζουνε τάβλι βλαστημώντας.
Αποτόλμησα να τους πιάσω κουβέντα και εισέπραξα ένα περιφρονητικό χαμόγελο..
"Μάριε δεν είναι ο κόσμος σου αυτός, δεν είναι για τελείωμα η ζωή σου με τα ζάρια και τα πούλια στα χέρια".
Βγήκα έξω και καθώς βράδιαζε κατευθύνθηκα στη Γλυφάδα. Κάθισα σ ένα παγκάκι και άρχισα να κλαίω μονάχος, κοιτάζοντας τα βρώμικα νερά μπροστά μου, που ανάδευαν εικόνες θολές και μπερδεμένες.
Κάποια στιγμή πλησίασε ένα κότερο,..μου πέταξαν το σχοινί και έσπευσα να το περάσω στη δέστρα.
Βγήκανε έξω δυο μικρά παιδιά και τρέξανε προς το μέρος μου χαρούμενα, ξοπίσω τους οι γονείς μισοζαλισμένοι.
Κάθισαν στο παγκάκι το ένα αριστερά και τ άλλο δεξιά μου.
Μετά πλησίασαν οι γονείς και ο πατέρας τους μου έδωσε..φιλοδώρημα, λέγοντας μου "σ ευχαριστώ φίλε".
Το επέστρεψα με δάκρυα στα μάτια. Ήταν το πρώτο φιλοδώρημα που μου έδινε η ζωή μετά απο τόσους θανάτους και συμφορές και το απαρνήθηκα. Όμως κράτησα βαθειά μες την ψυχή εκείνο το "ευχαριστώ" που άκουσα.
Σ ευχαριστώ άγνωστε εκείνης της φρικτής βραδιάς, αν ήξερες τι δύναμη μου έδωσε το "ευχαριστώ "σου,αν ήξερες..
Μαράκος 2000
Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-08-2010 | |