πλοηγός θαυμάτων κι οραμάτων

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ξημέρωνε ο ουρανός τη μέρα

κι οι περισσότεροι ξεχύνονταν στους δρόμους

μόνον οι γέροι ,οι ανάπηροι κι οι ποιητές

μακριά απ' το φως με κύρτωση στους ώμους



φιλοσοφούσαν μ' αθυμία τις περιστροφές σου γη

αλίπαστες υπάρξεις σ' αλίπεδη ζωή...



και τα μωρά που κλαίγαν να θηλάσουν

των μανάδων τους το γάλα

δεν είχανε ιδέα για την ερημιά που αφήνει

η απώλεια του θανάτου

για το υπόσαγμα του καμάτου

για των ερώτων τις σπηλιές

δεν είχανε ιδέα για τις μαύρες τις ψυχές

των αχθοφόρων με τα βαρουλκά για τις πληγές...



.......................................................



ονειρευόμουν τους αγγέλους

και λάγιαζα προσμένοντας τη λύτρωση

σα χάδι πατρικό στο πρόσωπό μου

και τυλιγόμουν μες τις θύμησες

τ' αέρινα σεντόνια ...

τα θεοτικά μου πέπλα

τ' αερικά του νου μου

και δεν ξυπνούσα

παρά μόνο από τους ήχους

των συγκρούσεων πλανητών

και τις πεφταστεριές

στις θάλασσες του κόσμου



κι αν με γυρέψεις ...ακόμη

στα μητρώα ενός σπουδαίου

παραδείσου θα με βρεις

ακροστιχίδα σ' έργα και ημέρες

ιερών συναισθημάτων

μα μην μ'αγγίξεις γιατι η αγάπη μου

για σέ δεν ήτανε ποτέ

φιλί μέσα στα χείλη

και πόθος του κορμιού

μα πλοηγός θαυμάτων κι οραμάτων...[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2010