Αιτιατή Πορεία

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Πορεία, Θεσσαλονίκη Σάββατο 11/09/2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]
Ήταν απόγευμα, νωρίς, έντεκα του Σεπτέμβρη
που μόνος κατηφόρισα προς την οχλοβοή
ο κόσμος μέσα μου ο παλιός... τον νέο να εφεύρει...
κι έτσι συνχνωτιζόμενος ατέρμονα να ζει!

Είχε ‘να γκρίζο ουρανό μ’ αστέρια χελιδόνια,
όνειρα που μου γνέφανε καθώς τα προσπερνούσα...
κ’ ήταν το βήμα μου ταχύ για να προφτάσω χρόνια...
αφού οι καθρέφτες γύρω μου... λέγανε πως γερνούσα.

Διπλές λωρίδες πάτησα κι αφύλακτες διαβάσεις
και της καρδιάς τα τύμπανα ξεκίνησαν χορό
τα μανιφέστα της ζωής πατούσες πριν διαβάσεις
μα αισθάνθηκα για μια στιγμή πάλι ν’ ανθοφορώ...!

«Τίποτα δεν πάει χαμένο... στη χαμένη σου ζωή...»
αιτιατή παραίνεση στο Νου της διαδήλωσης...
χροιά ανεπανέκφραστη του Μάνου η πνοή...
μετέτρεψε τα βάρη μου... σ’ αισθήματα εξαΰλωσης...

Και να! γνώριμα πρόσωπα, πολλά κι αγαπημένα
πρωτόγνωρη συμμετοχή! χαρά κι απαντοχή
λευτέρωσαν -μικροαστοί- τα χρόνια τ’ αλωμένα
και της ζωής οσφραίνονται... μιαν άλλη εκδοχή.

Κάθε σκηνή... ξεχωριστή... κι όλες μαζί το ένα!
τα όνειρα του καθενός... τα ψήγματα... οι οάσεις...
τα βάφτιζες αθάνατα...! κι ας μοιάζαν τετριμμένα
σα κυνηγούσες τις στιγμές... και τις φωτοσκιάσεις...

Κι ύστερα ήπιαμε μαζί... παίξαμε τους μεγάλους!
ευφυολογίες... με ρακί... και πάλι: «στην υγειά μας!»
κι απορημένους έβλεπα, τουρίστες θαρρώ Γάλλους
να μας κοιτούν να πίνουμε... από τα «δανεικά» μας!

Αλλά εμείς απτόητοι... θνητοί... ψυχή και σώμα
δείξαμε πως αντέχουμε θέατρο... κι αγκαλιές...
έλα και φίλα με ζωή! μ’ ένα φιλί στο στόμα
και γήτευσέ με -αθάνατο!- με «δανεικές»... στιγμές...
[/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2010