φοβάμαι

Δημιουργός: χρήστος

στην κόρη μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ήθελα πάντα να σε δω να φτερουγίζεις
με τα δικά σου τα φτερά.
να τέμνεις τον αέρα και να ατενίζεις από ψηλά τη θάλασσα.
και να επιλέξεις εσύ εκείνη τη στεριά
που θα είναι στέρεα αρκετά για τα φιλόδοξά σου βήματα
δίχως πολύ ψηλά βουνά, δίχως βαθιές χαράδρες,
μονάχα με ολόδροσους δρυμούς
και δέντρα καταπράσινα

ήθελα πάντα να γίνεις εκείνο που δεν έγινα ποτέ
να είσαι ότι δεν είμαι
να έχεις δικό σου ένα κομμάτι ουρανό
δικό σου περιβόλι γεμάτο διάσπαρτα άστρα
δίχως τις ματαιώσεις που κατασπάραξαν τα δικά μου όνειρα
δίχως τις διαψεύσεις που έλαβα εγώ ως αντίτιμο
για την εμπιστοσύνη που έδειξα στους ανθρώπους…
να χεις το θάρρος να αγαπάς
και τη λαχτάρα να αγαπιέσαι.
κι έτσι σε μεγάλωσα
γιατί το μεγαλύτερό μου όνειρο για σένα
ήτανε πάντα να γενείς … εσύ

κι όμως, τώρα που ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις
τα καινούρια σου, άφθαρτα φτερά
κουνώντας τα πάνω και κάτω
άλλοτε με απαλές κινήσεις σαν νεοσσός
που ψάχνει να γνωρίσει τις δυνάμεις του
κι άλλοτε με μεγάλη φόρα σαν το γεράκι που χιμά
από ψηλή κορφή, δαμάζοντας τον άνεμο,
φοβάμαι.
φοβάμαι μη μου ζαλιστείς, τάχα, και μη μου πέσεις
κι ας το γνωρίζω μέσα μου καλά
πως πιότερο πονώ κι ανησυχώ
μην τύχει και μου φύγεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2010