φτυνε με-ειδαλλως εισαι για λυπηση

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

καθρεφτη μου....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τι γινεται με αυτους που πεθαινουν καθε μερα
ως ποτε θα τους κανουμε αλησμονητους
αφου μας εχουν πια ηδη αφησει;;
με πιανω
να προσπαθω να νιωσω
πως εφτασα ως εδω
να μην μπορω να νιωσω.
κατι ωρες συνηθισμενες πια
σκληρες και αθραυστες
με την αναισθησια του παγου
που λιωνουν την πιστη αργα και σταθερα
θαναι που δεν εμαθα
να κλεινω ματια στον κροτο
κι αυτα τοσο να θαμπωνουν
απο την ανελεητη την αδιακοπη κτηνωδια
που ψεκαζει καθε αμαχο καθε ασυμορφωτο καθε καθαρο
πυροβολει απο καθε μα καθε γωνια
τον παιδικο ανθρωπο το χαμινι και το ζω ον
να τα φερει κατω να τα τεζαρει σαν να'ταν τα αισχη τους
εφιαλτικη ατελειωτη μαυρη βροχη που δεν λεει να σωθει
αυτους να τους δειχνει παστρικους εμενα λασπη
κι ολο την νιωθω που πεφτει πανω μας
η τελευταια λεξη του ειδωλου μου πριν ξεψυχησει:
μη με ξεχνας......... σωσε με!
ειναι ο λογισμος που με σκεπαζει
ολων μας
α ρ γ α με κατατρωγει και οριστικα ντροπη
χαμενος νους που πεφτει στα ματια να βρεθει
ο οργασμος της αγαπης απο αναρχο ερωτα
με εστησα στον καθρεφτη για να δω τι μπορω
και με ειδα να μπορω. γενικα και συγκεκριμενα
ναι μπορω. με διχως ντροπη μονο και ατελειωτο τρομο
που ομως δεν ειδα
ο καθρεφτης μ' εφτυσε: ειναι αργα;;;;
εκει σε φτανουν. σε ωρα τελειωμενη τους
οσο σε βλεπουν ποσο ευκολα μπορεις να κανεις
το πιο ποταπο πραγμα. να περπατας.
να πιανεις κουβεντα με το αγνωστο-να του γελας
να δινεις στην ρακενδυτη τρελα τσιγαρο και φωτια και να ξαναρχεται
πηχτρα απο τα τσιμπουρια της αμνησιας να σου ζητα οτι περισσευει!
να λαμπαδιαζεις ολοκληρος τιποτενιος κι αλυτρωτος στον πυρετο της
και τοτε εκεινοι να κλεινουν τα ματια για να σβησουν την εκπληξη
να σβησουν τον συνεχη βιασμο της
να σβησουν τα σημαδια του εγκληματος
να σε φτασουν εκει που θελουν......α ρ γ α.
σε σπανε κομματι το κομματι τοσο που σε αγαπησαν πολυ
κι εσυ τους το κανεις χαρισμα. συνεχιζεις αγνωριστος.
ολο πιο μακρια τους που σε θελουν
με το στανιο ολοδικο τους
πιο βαρυς πιο αλαφρυς. γιατι τους αγαπησες. α ρ γ α
πεθαινεις για σενα- για κεινη.
την ατελειωτη ριπη αιματος την αθωα και μαυρη.
αδειος και νεκρος απο αισθηματα
γι' αυτους
θανασιμος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-09-2010