Μετα το τελος

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][I][I]Εφευγαν τα μεγαλα ταξιδια
εμπρος στα ματια μου,
ολοενα και πιο γοργα.
και γυριζαν αδειανα
και τα πανια τους μαυρα,
τα καραβια τους.

Σαν θελησε η ψυχη μου
να σαλεψει εδω δας,
τις ερυνυες ξυπνησε
αμαρτημα μεγαλο,
που ταραξε τα κυμματα
και χαλασε τη βαρδια τους.

Στης θλιψης τουτης δω την εκατομβη
δεν εχει χωρο για φωνες,
κι ουτε φωνες για θρηνους.
Στεκουν μοναχα αναθυμιες
απ της χαρας μου τις γητειες
που εκρυβα στους κρινους.

Δεν θα σκεφτω τα ματια σου
και δεν θα τα ποθησω,
ουτε για μια φορα...
συνηθισα την συννεφια
κι αλλη κορη παντρευτηκα
..τη λενε, συμφορα!!




Θανασης Κρουσταλης[/I][/I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2010