Στάχτες στα χιόνια

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα κλωνάρι μισεμού
μικρό σημάδι του λαιμού
έχω από εσένα.
Κίτρινα φύλλα μοναξιάς
δάκρυ λες κι ήτανε σταξιάς
απ’ τα χαμένα.

Ριζώνεις μέσα μου, παντού
είμαι το πώς κι είσαι το πού
στην απουσία.
Γεννιέμαι, ζεις, λέω, θα πεις
πεθαίνω, θάνατο μη βρεις.
Αχερουσία.

Πώς φθινοπώριασε νωρίς,
εσύ πού ψάχνεις να με βρεις;
Δείξε συμπόνια.
Δεν κουβεντιάζονται οι νυχτιές
τρέφουν στα στήθια τους φωτιές,
στάχτες στα χιόνια.

Ένα κλωνάρι μισεμού,
στην άκρη τέμνω του γκρεμού
για να τ’ αρπάξεις.
Γαντζώνω ελπίδες στην πληγή
απ’ τη δική σου την πηγή,
δάκρυ να στάξεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2010