Ερημιά

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

και τα τσακάλια στην έρημο ζουν,αλλά παραμένουν τσακάλια.-(Γεροντικό)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Προσμένωντας το τάλαντο στην ερημιά του Άθωνα, φυλλομετρώ το κύλισμα του χρόνου. Οι ήχοι της σιωπής γρατζουνούν τις χορδές της ψυχής μου. Ο παφλασμός του αγιορίτικου κόλπου πολύ μακριά για να φθάσει στ αυτιά μου,χύνεται στις φλέβες μου. Η ιδια πνοή δεν είναι άραγε που δίνει ροή στη θάλασσα και στην καρδιά μου...Δυο ξεχασμένα αγριοπούλια τρέχουν να βρουν καταφύγιο για τη νύχτα,πολύ μακριά για ν ακουστούν κι όμως το φτερούγισμα τους αναπτερώνει τα πνευμόνια μου.Φως ιλαρό σκεπάζει τη Σιθωνία αντίκρυ μου.Με τη βεβαιότητα πως αν κάποτε ανοίξουν της ψυχής τ αυτιά θ ακούσω τους ήχους των χρωμάτων,στέκω να κοιτώ του ήλιου το φευγιό,...το τάλαντο με βγάζει απο τις σκέψεις...Απόδειπνο.
Μια μέρα μετά στη νύφη του βορρά,καθισμένος στην προβλήτα με συντροφιά τη βαβούρα του...κόσμου και αυτή των δοντιών καθώς καταβροχθίζουν περιμένω να περάσει η ώρα,ενώ εκατοντάδες περαστικοί βολτάρουν γύρω μου. Μια παιδική φωνή ξεχωρίζει στο πλήθος...Μαμά,ο ήλιος φεύγει!...Μια βιαστική ματιά στη δύση και μια ανατριχίλα με διαπερνά. Ο ίδιος ήλιος με χθες,κι όμως δεν ήταν....Ερημιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2010