Θλίψη

Δημιουργός: Σταυρακης_F-16ακιας, Καπεταν-Βοριάς Αετομερίτης

Περιπλανωμενος σε οριζοντες χωρις κανεναν....μονος βαδιζω σττο μονοπατι του ουρανου περικλειωμενος απο αγγελους που βαδίσαν πριν απο μενα και καπου στην μεση εχασαν τον δρομο.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σταχτιοί ουρανοί αστέρια πρίμα και θολά,
σ'αυτού του ταξιδιού την πυρομένη θλίψη.
Ούτε η ομίχλη δεν κατάφερε να κρύψει
όσους ταξίδια ερωτεύτηκαν πολλά...

Τι να'ναι αυτό που μου εθύμισε ουρανούς
τα ποταμόπλοια που'φευγαν στις εκβολές του Βόλγα
φούντο η ψυχή μου στις καδένες και ο νους
για'σένα αγάπη της στεριάς που σε φωνάζαν Όλγα...

Διακόσια μίλια θάλασσα είναι που μας χωρίζουν
μα νοερά τα μάτια σου πάλι κοντά μου λιώνουν
οι ουρανοί κι οι ορίζοντες ποτέ τους δεν γυρίζουν
μα μακρυά απ'τα μάτια σου οι ώρες μου τελειώνουν...

Εδώ βροχή όλη η πλάση έχει μυρίσει
κι ο ουρανός την λάμψη του έχει χάσει από ώρα
στις πολεμίστρες των ματιών σου είναι η χώρα
που της ζωής μου την στεριά έχει ορίσει....

Φώτα της θάλασσας πως θέλω να μυρίσω
γαλάζιοι φάροι φωτεινοί σουλατσαδόροι
του καραβιού μας τώρα έστρεψε η πλώρη
και εμπρός σου άξαφνα με ξαναφέρνει πίσω....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2010