Οι ουρανοί της ψυχής μου

Δημιουργός: morrissey

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είμαι ακόμα εδώ. Το ίδιο σκοτεινός όπως παλιά. Με το άρωμα του θανάτου κεντημένο σαν τατουάζ στο δέρμα μου. Στην τσέπη μου έχω κρυμμένο χώμα από το μελλοντικό μου μνήμα και στη καρδιά μου κοιμίζω το φέρετρο της πρώτης μου αγάπης. Είμαι ακόμα εδώ. Κλέβω χρυσές αχτίδες φωτός και φτιάχνω σπαθιά για να πολεμώ το προδιαγεγραμμένο τέλος που επελαύνει, έφιππος πάνω στο πιστό μου άλογο, τον Πόνο. Τις νύχτες βυθίζομαι σε μπερδεμένα όνειρα, εικόνες μιας άλλης ζωής, καλύτερης, που έρχεται και γελά μπροστά στο ανήμπορο να αντιδράσει "Εγώ" μου. Είμαι ακόμα εδώ. Μετρώ τις μέρες να εναλλάσσονται τρομακτικά, νιώθω την άμμο στην κλεψύδρα της ύπαρξής μου να γλιστράει θανατηφόρα κι εγώ κοιτάζω, εγκλωβισμένος στα σάρκινα δεσμά μου, που επιθυμούν να ενωθούν ξανά με την πρώτη τους ύλη. Είμαι ακόμα εδώ. Εξουθενωμένος από τον καύσωνα της απουσίας σου, εθισμένος στα δροσερά σου χέρια, όπως πάντα. Κλείνω τα μάτια μου και μεταφέρομαι στιγμιαία κοντά σου –όπως μεταφέρει τον λιπόθυμο ναυαγό, η θάλασσα, σε μια σωτήρια ακτή-. Για λίγο ο χρόνος σταματά. Η φωνή σου τυλίγεται ερωτικά γύρω από το ταλαιπωρημένο μου κορμί. Τα χείλη σου με εξαγνίζουν λάγνα, από τα χυδαία αγγίγματα της καθημερινότητας. Το κορμί σου μετατρέπεται σε μια φιλόξενη σπηλιά, για να προφυλαχτώ από τα θηρία της αλήθειας. Γίνομαι ανεπεξέργαστη ύλη και φυτεύομαι μέσα σου. Δε θέλω πουθενά αλλού να ζήσω, παρά μονάχα στο βυθό του ερωτισμού σου. Μα ύστερα ο ήχος της πόλης με ξυπνά κι ανοίγω βίαια τα μάτια μου. Αλίμονο. Είμαι ακόμα εδώ, μόνος, μακριά σου. Κι απόψε, κλαίνε όλοι οι ουρανοί της ψυχής μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2010