Στην ομίχλη

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Στην ομίχλη

Οι μοίρες πέρασαν μια μέρα του χιονιά
ευχές μοιράσανε μα λειώσανε σαν χιόνι
βήματα αργά χέρια που μείναν αδειανά
στο πουθενά γλιστρά η ζωή χωρίς τιμόνι.

Πέφτει σαν ξίφος απ’ τα μάτια η οργή
φαρμακερό φυτρώνει γύρω σου βοτάνι
σπασμένο ρόδι πατημένο, κατά γης
γράφει αντίο κατακόκκινο μελάνι.

Φορώ κατάσαρκα την πρώτη αγκαλιά
πέπλο που σκέπαζε με θέρμη το κορμί μου
σκισμένο τώρα μου παγώνει την καρδιά
φυσάει αέρας και τρυπάει την ζωή μου.

Μες την ομίχλη φτερουγίζουν στα τυφλά
ελπίδες μάταια ψάχνουν διέξοδο να βγούνε
όσα αγαπούσα μένουν γκρίζα και θολά
σφιγμένα χείλη που δεν έχουν τι να πούνε.

Μα η αλήθεια παραμένει ζωντανή
κι ας αναπνέει μες του άδικου τη σκόνη
θα ‘ρθει ο ήλιος λαμπερός ένα πρωί
να μας λυτρώσει απ’ του άδικου τ’ αφιόνι.

Κα Τερίνη.
14.10.10[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2010