Γεμάτα χρόνια

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Γεμάτα χρόνια[/B]

Ανασαίνω ακόμα τ΄ άρωμά σου,
πίνω ακόμα την τελευταία παντοτινή γουλιά του φιλιού σου,
μες στο ξημέρωμα της λαχτάρας μου.
Αγκαλιάζω της προσμονής το σώμα
και της φορώ κείνο το ίδιο ριγέ πουκάμισο
με τ’ ανοιγμένα κουμπιά των ονείρων.
Γεμάτη είν’ η στιγμή
με ‘κείνα τα πράσινα γρασίδια της πεθυμιάς μάτια μου,
που απλώνονται ακόμα εμπρός μου
μέσα από τις γυάλες μιας υγρής απουσίας.
Γεμάτος ειν’ ο αέρας αγάπη μου,
από λόγια που δεν πρόλαβα ν’ ακούσω
από χάδια που δεν πρόλαβα να πιω.
Λυγισμένο είναι το σύμπαν,
από ένα απειθάρχητο αντίο,
από κομματιασμένα θέλω,
από αλάλητες μουσικές.
Όχι, δεν είναι αλήθεια καρδιά μου, δεν έφυγες.
Ακούω ακόμα τα κουδούνια του άσπρου αλόγου
μέσα στ’ ασήκωτα μεσάνυχτα του πόνου μου,
να προμηνύουν τον ερχομό σου.
Ακούω ακόμα τις πατημασιές μας,
μες στους ουράνιους διαδρόμους
μιας λίγης ώρας αιώνιας στιγμής.
Νοιώθω ακόμα τη φωτιά της ανάσας σου,
μες στο φτερούγισμα του πρωινού,
εκεί -θυμάσαι- κάτω απ’ τα μικρά πράσινα δεντράκια,
μιας τσιμεντένιας αντοχής.
Όχι καρδιά μου, δε σβήνουν έτσι
οι πυρακτωμένες ανατολές των ψυχών,
δε σιωπούν έτσι τα όνειρα.
Όχι, δεν είναι αλήθεια, δεν έφυγες.
Γεμάτα θάν’ τα χρόνια αγάπη μου,
με τη ζωγραφιά του προσώπου σου,
μες στον καμβά της ψυχής μου
και μια ελπίδα κουρνιασμένη μέσα στο θολό το δάκρυ μου…
Θα ξαναδώ τα μάτια σου, άγγελέ μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2010