Μια φωνή από την Σαλαμίνα

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΟΥΣΑ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σήκωσα το τηλέφωνο, αργά χθες το βραδάκι,
και άκουσα μία φωνή, γλυκιά σαν το κρασάκι,
μια μούσα ήτανε θαρρώ, ονόματι Καλλιόπη,
που όλοι την φωνάζανε, από μικρούλα Πόπη.
-
Μου είπε ότι διάβασε, τους στίχους μου στο σάιτ,
πίνοντας με τον φίλο της, μια λεμονάδα σπράιτ,
στη Σαλαμίνα έμενε και ήταν νοσηλεύτρια,
μα εγώ θα προτιμούσα, να ήτανε χορεύτρια.
-
Της άρεσε το ύφος μου και πως λέω τα πράγματα,
ότι γύρω μου έχω ζώσει, τα πιο βαριά μου άρματα,
η πέννα μου μυδράλιο, στο σύστημα επιτίθεται,
θέλει να με βοηθήσει, στην διάθεσή μου τίθεται.
-
Ποτέ δεν φανταζόμουνα, πως κάποια εσυγκίνησα,
γι αυτό κι ένα ταξίδι, για την καρδιά της κίνησα,
ευθύς μου αποκρίνεται, πως έχει τα χρονάκια της,
μα η μεγάλη αγάπη, δεν τρέχει απ τα μπατζάκια της.
-
Της λέω τι αναζητώ, τι ψάχνω στην ζωή μου,
κι αυτή μου απαντάει, μεγάλη είμαι γιαβρί μου,
δεν κάνω για αγάπες και έρωτες σπουδαίους,
με πέρασε για άντρα, από τους τελευταίους.
-
Ήθελε τόσο να με δει, κι ίσως να με συγκρίνει,
και αν θα της αρέσω, εις υγείαν μου, τότε να πίνει,
της είπα είμαι παίδαρος, δυο μέτρα παλικάρι,
και βέβαια δεν επιθυμώ, να της κρατώ φανάρι.
-
Δεν θέλει καπαρωμένους, άντρες με παντρειά,
ούτε τους γλυκανάλατους κι όσους έχουν παιδιά,
θέλει άντρα κιμπάρη, χωρίς πολλά ελαττώματα,
άντρα με μέγα πάθος, που ν ανασταίνει πτώματα.
-
Κι εκεί την σταματάω, της λέω πως δεν μου κάνει,
όποια πάνω απ τα παιδιά μου, τον εαυτό της βάνει,
ωραίοι είναι οι έρωτες κι οι αγάπες οι μεγάλες,
άγευστο όμως το μήλο της, τόχουν προσφέρει κι άλλες.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2010